Το γλέντι της Εθνικής

Έχουν ακούσει ουκ ολίγα. Ίσως όχι κι άδικα. Ίσως και υπερβολικά. Κάποια γεγονότα όμως δεν αλλάζουν. Ευτυχώς. Οι διεθνείς μας κατάφεραν να προκριθούν σε τρίτη μεγάλη διοργάνωση μέσα σε έξι χρόνια. Ένα ρεκόρ που ξεπερνάει ολόκληρη την ιστορία της.
Πριν το 2003 οπότε και πήρε την πρόκριση για το Euro της Πορτογαλίας, η Εθνική είχε καταφέρει να είναι παρούσα μόνο σε ένα Euro (1980) κι ένα Mundial (1994).
Μετά το 2003 προσέθεσε δύο ακόμα Euro κι ένα ακόμα Mundial. Κακά τα ψέματα, μας συνήθισε σε επιτυχίες. Μας καλόμαθε και γίναμε κι εμείς πολύ απαιτητικοί.
Το θέμα είναι ότι το επόμενο καλοκαίρι για γήπεδα της Νοτίου Αφρικής θα έχουν γαλανόλευκο χρώμα και ότι και να γίνει εκεί κάτω, το σίγουρο είναι ότι οι οπαδοί μας θα κλέψουν και πάλι την παράσταση.
Κι αυτό χάρη στην παλικαρίσια εμφάνιση των ποδοσφαιριστών της Εθνικής μας στο βροχερό Ντόνεσκ της Ουκρανίας. Εκεί όπου αν και outsider έπαιξαν σαν σκυλιά, δεν άφησαν του αντιπάλους να πάρουν ανάσα και πήραν και την νίκη.
Μία νίκη που την γιόρτασαν το ίδιο βράδυ Ελληνικότατα. Με το που πάτησαν το πόδι τους στην πατρίδα, τα ξημερώματα, πήγαν κατευθείαν από το αεροδρόμιο στο Posidonio. Φορώντας ακόμα τις φόρμες τους γλέντησαν την μεγάλη πρόκριση στο κέντρο που έχει γίνει στέκι για τα γλέντια των πρωταθλητών.
Ο Χρήστος Χολίδης, που ηγείται του προγράμματος, καλωσόρισε στο Posidonio τους παίχτες λέγοντας δια μικροφώνου "Μαζί μας είναι τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους". Αμέσως μετά τραγούδισε το σουξέ του "Ναι, ναι, ναι" που ήταν παραγγελία του Κώστα Κατσουράνη.
Ο Άγγελος Χαριστέας θυμήθηκε τα γλέντια του στο ίδιο μαγαζί μετά την κατάκτηση του Euro 2004, και ανέβηκε στην πίστα για να παίξει με το μπουζούκι το αγαπημένο του "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας" καθώς και το "φεύγοντας να πάρεις ότι θες.
Φυσικά ο λουλουδοπόλεμος ήταν από τα must της βραδιάς.
Πάντα τέτοια!

Posted in: Sports