Δύο χρόνια τώρα με το blogging, έχω κάνει πολλούς φίλους, ισάριθμους εχθρούς, αλλά υπάρχουν και αμέτρητοι αναγνώστες που απλά αδιαφορούν για τη δουλειά μου (δεν το λέω ούτε ειρωνικά, ούτε με παράπονο).
Έχω ακούσει τα εξ αμάξης, είτε για κάποιες αστοχίες μου, είτε για κάτι που απλά δε γίνεται να συμφωνούν όλοι, είτε για ελλιπή αίσθηση του χιούμορ. Πιστεύω πως όσο μαλάκας κι αν γίνομαι πολλές φορές (προσθέστε ότι κοσμητικό επίθετο θέλετε), ποτέ δεν ήμουν τόσο αλαζόνας ή αδιάλλακτος, ώστε να μη δεχτώ μια αρνητική κριτική και μετέπειτα να κάνω την αυτοκριτική μου.
Μερικές φορές όμως, οφείλω να σεβαστώ τον ίδιο μου τον εαυτό και να νιώσω αδικημένος απέναντι σε κάποια πράγματα. Και να εμμείνω σε ορισμένες απόψεις μου.
Στην προηγούμενη ανάρτηση έκανα μια αναφορά στην υπόθεση της υφυπουργού Εσωτερικών, της Θεοδώρας Τζάκρη. Συγκεκριμένα είχα γράψει:
-----------------------------------------
Κάποια εφημερίδα με το όνομα «Αποκαλύψεις» (πρώτη φορά ακούω αυτόν τον τίτλο), αναφέρθηκε στην υφυπουργό εσωτερικών, την Τζάκρη, και τη μεσολάβησή της σε προσλήψεις συγγενών της.
Δεν ξέρουμε κατά πόσο αληθεύει η συγκεκριμένη πληροφορία, καθώς δε γνωρίζουμε την αξιοπιστία αυτής της εφημερίδας (βάλτε και το γ@μημένο το τεκμήριο αθωότητας…). Από την άλλη όμως, δεν πέφτουμε και από τα σύννεφα όταν ακούμε τέτοιες ειδήσεις.
------------------------------------------
Ο συνάδελφος blogger Μάριος-Αντώνης Παπαγιώτης, ξεκίνησε… τον «ανένδοτο» εις βάρος μου, κάτι που με εξέπληξε, καθώς υπήρχε και (πιστεύω πως) υπάρχει ακόμα κάποια αλληλοεκτίμηση.
Στο κείμενο, που μπορείτε να δείτε εδώ, μού προσάπτει τα εξής:
1. Αναφέρομαι στην εφημερίδα «Αποκαλύψεις» με υποτιμητικό και απαξιωτικό τρόπο, κάτι όμως που, όπως είπε, το προσπερνάει.
2. Συνηθίζω να κάνω ανάλογες άδικες αναφορές. (Το δέχομαι)
3. Με θεωρεί αναξιόπιστο, επειδή αναφέρομαι σε θέμα για το οποίο δεν είμαι επαρκώς ενημερωμένος.
4. Βρίσκει επικίνδυνο το κείμενο (και γενικά τη γραφή μου), το οποίο παραπλανεί, γιατί οι προσλήψεις συγγενών της Τζάκρη δεν έγιναν στο υπουργείο της, αλλά σε μουσείο. (Πριν καν βγει το πόρισμα, εσύ Μάριε θεωρείς δεδομένη την είδηση;)
5. Με διακατέχει μια υπεροψία, η οποία ούτε μού πάει, ούτε είναι δικαιολογημένη.
6. Έμμεσα, με θεωρεί ως έναν από τους υπαίτιους για το κυνήγι που θα υποστεί το ελληνικό blogging από την κυβέρνηση.
Μου δίνεται μια ωραία ευκαιρία, όχι μόνο να απαντήσω στο Μάριο, αλλά και να διευκρινίσω κάποια πράγματα για την πάρτη μου. Να ξέρετε κι εσείς, ποιον διαβάζετε.
ΥΓ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε πολύ πριν βγει το πόρισμα του υπουργείου Πολιτισμού για την υπόθεση της Τζάκρη.
1. Όντως μίλησα απαξιωτικά για την εφημερίδα «Αποκαλύψεις», αλλά δεν είπα κάτι μεμπτό. Απλά δεν γνώριζα την ύπαρξή της και δεν ξέρω κατά πόσο αξιόπιστη είναι. Κακό είναι; Τέλος πάντων... ας το προσπεράσω.
2. Όντως έχω κάνει στο παρελθόν πολλές άδικες αναφορές, μόνο όμως σε εκπροσώπους του λεγόμενου «συστήματος». Συγγνώμη, αλλά η πολιτική, είναι ο μόνος κλάδος στον οποίο δεν μπορώ να κάνω διαχωρισμό προσώπων. Έχει κολλήσει στον εγκέφαλό μου η άποψη, πως δε γίνεται να αναρριχηθεί κάποιος εκεί, τίμια και άξια.
Υπάρχουν πολιτικοί που είναι «καθαροί», από την άποψη πως δεν έχουν αναμειχθεί σε σκάνδαλα. Το ότι συστεγάζονται όμως κάτω από κόμμα, στο οποίο έχουν περάσει (και περνούν ακόμα) τόσοι γνωστοί διαφθαρμένοι πολιτικοί (οι οποίοι είναι εκλεγμένοι από ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του κόσμου) και αυτοί -οι «καθαροί»- δεν έχουν καταγγείλει ποτέ τίποτα, αυτό τους κάνει συνυπεύθυνους. Έτσι απλά και… λαϊκίστικα.
Ξέρω πως κρίνεται η αξιοπιστία μου με τα γραφόμενά μου, αλλά ποιος χέστηκε για το αν αδικηθεί ένας πολιτικός, από τις απόψεις ενός blogger που στο παρελθόν έχει φάει πολλά σκατά από το… «σύστημα». Είμαι ακόμα πολύ πίσω στο σκορ…
3. Συμφωνώ πως δεν ήμουν επαρκώς ενημερωμένος για την υπόθεση Τζάκρη και ότι βασίστηκα μόνο στον τίτλο της εφημερίδας. Αν δεν κάνω λάθος όμως, στο κείμενο έχω παραθέσει ένα link, το οποίο παραπέμπει στο πλήρες κείμενο της υπόθεσης των προσλήψεων, ώστε να ενημερωθούν οι αναγνώστες. Επίσης κάπου σε μια παρένθεση, γράφω τη λέξη: «τεκμήριο αθωότητας». Δεν προσήψα καμιά κατηγορία στην υφυπουργό.
4. Πως παραπλανώ τους αναγνώστες; Η σατιρική εικόνα, στην οποία δεν κατονομάζεται καν το όνομα του υπουργείου, είναι ΑΣΧΕΤΗ με τον πρόλογο. Οκ, ζητώ συγγνώμη που δεν ήμουν πιο σαφής. Να ρωτήσω επίσης το εξής: Ποια η διαφορά, αν οι προσλήψεις (αν ισχύουν αυτές) έγιναν στο υπουργείο ή σε κάποιο μουσείο; Δουλευόμαστε μεταξύ μας;
5. Αν είμαι υπερόπτης, πραγματικά ζητάω μια πολύ μεγάλη συγγνώμη. Καμιά φορά ο γραπτός λόγος αδικεί. Μέσα από αυτόν, δεν μπορεί να περάσει πάντα η οργή, το χιούμορ ή ότι άλλο θέλετε, όπως τα έχουμε στο μυαλό μας.
6. Ω ναι… θα έχω την τιμή να θεωρούμαι υπαίτιος για το πιθανό φίμωτρο στα ελληνικά blogs. Κι αυτό, λόγω ενός κειμένου, του οποίου ο βαθμός σημαντικότητας, στα μέρη μου έχει και ονομασία: κλάιν μάιν.
Αυτά τα… ολίγα, όσον αφορά τις παρατηρήσεις στο κείμενο του Μάριου. Πρόσεξα όμως και κάτι άστοχα σχόλια στο προφίλ του, στο Facebook. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά γραφίστας, κάτι το οποίο έχω αναφέρει άπειρες φορές. Αυτό όμως είναι αδιάφορο, καθώς θίγεται η δεοντολογία και όχι το επάγγελμά μου.
2. Δε γράφω ανώνυμα. Ονομάζομαι Κώστας Παύλου και απλά χρησιμοποιώ το «όνομα» του γιατρού που πρωταγωνιστεί στα comics που δημιουργώ. Μπορεί εύκολα κάποιος να «ανακαλύψει» το πραγματικό μου όνομα, είτε μπαίνοντας στο προφίλ μου στο Facebook, είτε… απλά ρωτώντας με.
3. Δεν είμαι φερέφωνο κανενός, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό, επομένως το προσπερνάω.
4. Δεν χρησιμοποιώ τη σάτιρα ως ασπίδα. Ποτέ δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από τη «σάτιρα», για να γράψω κάτι πολύ χοντρό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πρόλογος ήταν κριτική και η φωτογραφία σάτιρα. Αν κάνω λάθος διορθώστε με.
5. Τα παράπονά σας στη Σεμίνα, που με αφήνει να γράφω δημόσια και δε με λογοκρίνει. Παρακινείστε την κι άλλο, αλλά δεν σας εγγυώμαι επιτυχία.
Και κάτι τελευταίο, φίλε «προασπιστή των blogs» όπως έμμεσα αυτοχαρακτηρίστηκες. Τα ελληνικά blogs δεν κινδυνεύουν από καμιά κυβέρνηση, παρά μόνο από το κριτικό μάτι των αναγνωστών. Δεν είναι λαϊκίστικο αυτό που λέω, αλλά μια μεγάλη αλήθεια. Όσο για το ότι «το αίμα, το σπέρμα και το στέμμα» πουλάνε, θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά προτιμώ να κρατήσω το δεύτερο για εκεί που ξέρω.
Dr.SeenG
(ή Κώστας Παύλου)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου