Η ιστορία που ακολουθεί είναι προσωπική εμπειρία με μεγάλη τράπεζα.
Υπήρξα κι εγώ ένα από τα θύματα της περιβόητης Νατάσσας με τα γυμναστήρια Universal Studios. Για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται η «κυρία» δεχόταν στα γυμναστήρια της πληρωμή μόνο μέσω πιστωτικής κάρτας και έδινε εξαιρετικές προσφορές για πακέτα ετήσια ή τριετίας. Βάση της συμφωνίας που είχε με την τράπεζα που συνεργαζόταν, με κάθε νέα εγγραφή εισέπραττε όλο το ποσό για όλο το χρονικό διάστημα του συμβολαίου του πελάτη της. Ο τελευταίος, στην συνέχεια πλήρωνε την τράπεζα και όχι το γυμναστήριο. Όμως μία ωραία πρωία η «κυρία» Νατάσσα που είχε μαζέψει ένα πολύ γερό κομπόδεμα (κάτι εκατομμυριάκια) εξαφανίστηκε από προσώπου γης και τα γυμναστήρια έκλεισαν. Μόνο που όλοι όσοι είχαμε συμβόλαιο εξακολουθούσαμε να πληρώνουμε στην τράπεζα.
Κάποια στιγμή μαθαίνω ότι μπορώ να κάνω αίτηση στην τράπεζα και να ζητήσω να σταματήσει η χρέωση στην κάρτα μου. Το έκανα και λίγες μέρες αργότερα μου ήρθε μία επιστολή που έλεγε ότι το αίτημα μου δεν γινόταν δεκτό καθώς το γυμναστήριο θα άνοιγε πάλι μετά από ένα μήνα και υπό άλλη διεύθυνση.
Ήδη, σχεδόν ένα χρόνο, πλήρωνα χωρίς να μου παρέχονται οι υπηρεσίες. Εξοργισμένος φυσικά πήρα τηλέφωνο κι άκουγα ένα κοριτσάκι από την άλλη γραμμή να μου λέει κάτι αερολογίες του τύπου «Το γυμναστήριο θα ξανανοίξει» και «είναι τυπικές οι χρεώσεις, σε λίγο θα αρχίσουν οι πιστώσεις» και «οι μήνες ήταν κλειστό το γυμναστήριο θα υπολογιστούν στο νέο γυμναστήριο».
Επόμενη κίνηση μου ήταν να πάω στα κεντρικά εξυπηρέτησης πελατών με την επιστολή στο χέρι. Θρονιάστηκα στο πρώτο γραφείο που βρήκα μπροστά μου, ακούμπησα την επιστολή κάτω, έδειξα τις δύο υπογραφές που απέρριπταν την αίτηση μου και απαίτησα να μου μου φέρουν έναν εκ των δύο. Η υπάλληλος πήγε να αρχίσει να λέει όλο εκείνο το τροπάριο που είχα ακούσει κι από το τηλέφωνο. Της έκοψα τον βήχα αμέσως: «Να σου πω κορίτσι μου, δεν με ενδιαφέρει να μου τα πεις εσύ. Τα έχω ξανακούσει. Φέρε μου τώρα ένα από αυτούς τους δύο αλλιώς δεν φεύγω από εδώ…»
Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται ο κουστουμαρισμένος κύριος ο οποίος βλέποντας με φανελάκι και βερμούδα (ήταν και καλοκαίρι) με θεώρησε εύκολη λεία. Μικροέδειχνα κιόλας για τα 29-30 χρόνια μου τότε…
Αρχίζει να μου λέει το ίδιο παραμύθι περί νέου γυμναστηρίου και πιστώσεων.
Του λέω κι εγώ ότι θα μπορούσα να θεωρήσω ότι η ίδια η τράπεζα ήταν μέσα στο κόλπο με την Νατάσσα ή στην χειρότερη εκείνο το golden boy που έκανε την συμφωνία μαζί της. Φυσικά το αρνήθηκε και μου είπε για το μέγεθος της ζημιάς της τράπεζας με την απατεωνιά της «κυρίας».
Αφού είχαμε μία κουβέντα πινγκ-πονγκ για κανά 10λεπτο κι εκείνος ήταν άκαμπτος τόσο ως προς το ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την περίπτωση μου την δεδομένη χρονική στιγμή όσο και ως προς την στάση του σώματος του, του είπα: «Και πως θα κατοχυρωθώ εγώ για όλα αυτά που λέτε; Θα μου δώσετε κάποιο επίσημο χαρτί;»
Η απάντηση του ήταν φυσικά αρνητική: «δεν δίνουμε χαρτιά».
«Κανένα πρόβλημα» λέω και βγάζω το κινητό μου, του δείχνω να το βάζω στην λειτουργία ηχογράφησης και του λέω «μπορούμε να το γράψουμε. Θα μου ξαναπείτε το όνομα σας;»
Ο τύπος κολλάει, αρχίζει να ψιλοκοκκινίζει και λέει: «Αυτό είναι παράνομο». Του λέω κι εγώ «Παράνομο θα ήταν αν κατέγραφα εν αγνοία σας. Εσείς πως καταγράφετε εμένα όταν παίρνω τηλέφωνο;»
Βλέπει ότι δεν έχει επιχείρημα και κάνει το λάθος: «Δηλαδή τι; Θα μου κάνεις συνέντευξη;»
Εκεί ρίχνω την χαριστική βολή: «Ναι, άλλωστε είναι και η δουλειά μου αυτή, δημοσιογράφος είμαι».
Ο άκαμπτος τύπος που στο ύψος μου έριχνε κι ένα κεφάλι είχε πια καμπουριάσει και θύμιζε τον Άβερελ Ντάλτον όταν τον κατσαδιάζει ο Τζο. «Θα δω τι μπορώ να κάνω…» μου είπε, συμπληρώνοντας ότι αν δεν γινόταν η πίστωση στον προσεχή λογαριασμό λόγο χρόνου θα γινόταν στον επόμενο.
«Αν δεν έχει γίνει μέχρι τον επόμενο σου θα ξανάρθω» είπα κι έφυγα.
Τρεις μέρες μετά ήρθε ο λογαριασμός και είχαν αφαιρεθεί τα γαμησιάτικα που πλήρωνα.
Εγώ την γλίτωσα, άλλοι όμως μπορεί ακόμα και σήμερα να παιδεύονται. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το συγκεκριμένο ποστ σαν στοιχείο. Προσκομίστε το στο δικηγόρο σας και εκείνος θελήσει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου