ESPRESSO ΧΩΡΙΣ... ΖΑΧΑΡΗ --- Η ΠΙΚΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Με το χειρότερο τρόπο φαίνεται πως κλείνει η χρονιά για την Espresso ενώ αυτό που επικρατεί ανάμεσα στους εργαζομένους ενόψει της νέας χρονιάς δεν είναι η συνήθης αισιοδοξία αλλά η αβεβαιότητα.

Στο ΕΤΑΜ-ΜΜΕ καταφθάνουν συνεχώς και νέοι απολυμένοι από την Ημερήσιος Τύπος. Φαίνεται πως παρά την πώληση της στον Κύπριο φαρμακοβιομήχανο Πέτρο Κυριακίδη (που συνεργάζεται στο εκδοτικό εγχείρημα με τον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη) δεν είχε και πολλά ευεργετικά αποτελέσματα καθώς οι περικοπές συνεχίζονται.

Τα όσα συνέβησαν στο μαγαζί στον Περισσό κατά την διάρκεια του 2008 δίνουν την εντύπωση πως ότι έχτισε ο Λάβδας παραπαίει από τότε που πέρασε στα χέρια του Φιλιππάκη. Ο τελευταίος αγόρασε την Espresso στα τέλη του 2005 και με την δημιουργία της αδερφής εταιρείας Daily Press Magazines έδειχνε πως είχε σοβαρά εκδοτικά σχέδια. Οι δύο εταιρείες -που στην ουσία είναι μία- είχαν κάποια στιγμή 4 εφημερίδες (Espresso, Εspresso Κύπρου, Traffic και Ισοτιμία) χωρίς να υπολογίζονται τα ένθετα, 6 περιοδικά (Officiel, Officiel Homme, Jolie, Top Scorer, Parents, Olive)καθώς και κόμιξ όπως ο «Μπομπ ο Σφουγγαράκης» και ο «Batman».

Όμως μέσα στο 2008 το ένα χαστούκι άρχισε να έρχεται πίσω από το άλλο. Η αρχή έγινε με την Traffic η οποία αν και καθημερινή εφημερίδα είχε καταντήσει να βγαίνει από πέντε μόλις ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων του διευθυντή και του αρχισυντάκτη. Θυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα είχε δημιουργηθεί από τον Τράγκα και είχε ημερήσια κυκλοφορία 2.500 φύλλων περίπου. Όταν την πήρε ο Φιλιππάκης όχι μόνο δεν ορθοπόδησε αλλά έφτασε να πουλάει ακόμα και 500 φύλλα.

Δύο περίπου μήνες πριν κλείσει απολύθηκαν κάποιοι μόνιμοι το κενό των οποίων αναπλήρωσαν δημοσιογράφοι με μπλοκάκι που αποτελούν και εύκολη λεία όταν πρόκειται να γίνουν μαζικές απολύσεις.

Η διοίκηση έχοντας στα σχέδια της να τελειώσει με την Traffic έκανε και την εξής κίνηση. Μετέφερε στην υπό λουκέτο εφημερίδα το ένθετο Maras Life (το οποίο έφερε την υπογραφή της Μάρας Μεϊμαρίδη) που μέχρι τότε κυκλοφορούσε με την Espresso. Έτσι μπόρεσαν να το ξεφορτωθούν ανώδυνα.

Σειρά πήρε ο οδηγός πόλης Espresso Fun. Ένα είδος περιοδικού που μπορεί να αποδειχθεί χρυσάφι στα χέρια καλού επιχειρηματία και διαφημιστών υπέστη μία μετάλλαξη-χαρακίρι. Οι illustration σελίδες και το μικρό σχήμα έδωσαν την θέση τους στο χαρτί και το καθόλου πρακτικό μέγεθος εφημερίδας. Αμέσως μετά από ένθετο έγινε απλά μέρος της εφημερίδας και κατέληξε να είναι μία ολοσέλιδη στήλη. Φυσικά οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να περάσουν από το ταμείο για να εισπράξουν τις αποζημιώσεις τους.

Πιο… ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε ήταν η περίπτωση του ένθετου Espresso View. Τα δύο τεύχη που έβγαλε αν και είχαν καταχωρήσεις αξίας περισσοτέρων από 80.000 ευρώ, εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού. Τα δε έξοδα που είχε ήταν μηδαμινά καθώς έβγαινε από μόλις δύο δημοσιογράφους εκ των οποίων ο ένας επιμεριζόταν σε άλλο τμήμα. Δεν είχε καν έξοδα για γραφίστες ή διορθωτές μιας του είχαν παραχωρηθεί σαν… δανεικοί από άλλα τμήματα.

Τα δε περιοδικά της Daily Press λειτουργούν με δυναμικό κάτω από το όριο. Την βασική σύνταξη αποτελούν μόλις δύο άτομα ανά περιοδικό. Όλοι οι άλλοι συνεργάτες είναι εξωτερικοί και πληρώνονται με την σελίδα. Κατά μέσο όρο σπαταλάνε 200 ευρώ το κεφάλι καθαρά. Μπάτζετ για κλάματα, δηλαδή.

Όσον αφορά στην Espresso, που υποτίθεται πως είναι η ναυαρχίδα του ομίλου, οι περικοπές προσωπικού γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Απολύθηκε κόσμος από όλα τα τμήματα (δημοσιογράφοι, συντάκτες ύλης, αρχείο) ενώ κάποιοι καλοί ρεπόρτερ μη αντέχοντας άλλο να τρέχουν για θέματα που τελικά έμεναν στο συρτάρι υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους. Παράλληλα πέρασαν και ασκούμενοι δημοσιογράφοι οι οποίοι όμως όταν έληγε ο χρόνος της… δωρεάν εργασίας που είχαν συμφωνήσει δεν μπορούσαν καν να βρουν κάποιο υπεύθυνο να τους δώσει μία σταράτη απάντηση για το αν θα προσληφθούν τελικά η όχι.

Στη θεματολογία η εφημερίδα ζει την χειρότερη εποχή της. Στην προσπάθεια να βγάλει ένα σοβαρό προφίλ καταφεύγει στο αναμάσημα των όσων προβάλλονται σε δελτία και ενημερωτικές εκπομπές. Βασική... πηγή πληροφόρησης της εφημερίδας όμως είναι το ιντερνέτ με πρώτες επιλογές τα zougla.gr, enimerosi24.gr και troktiko.blogspot.com. Μπορεί ο κόσμος που διαβάζει εφημερίδες συνήθως να μην είναι και πολύ εξοικειωμένος με την διαδικτυακή ενημέρωση ωστόσο οι του χώρου καταλαβαίνουν και… γελάνε. Ότι χτίζουν με τα copy paste ρεπορτάζ το γκρεμίζουν με trash (επιστολή Μπεζαντάκου, γάμο του Εθνικού Σταρ) και κωμικοτραγικά εξώφυλλα (τα θλιμμένα σκυλάκια του μακαριστού Χριστόδουλου). Αν στις αντιγραφές των blogs συνυπολογίσουμε και το διεθνές (που είναι επίσης αντιγραφές από τον ξένο τύπο και μάλιστα… καθυστερημένες) τότε έχουμε μία εφημερίδα της οποίας το 80% της ύλης είναι δανεικό κι αγύριστο.

Η πλήρης ανυπαρξία ελεύθερου και καλλιτεχνικού (τμήματα στα οποία στηρίχθηκε η Espresso επί Λάβδα για να πετύχει) είναι παραπάνω από φανερή.

Το δε κυριακάτικο φύλλο λειτουργεί χωρίς καν δική του σύνταξη! Δεν είναι τυχαίο ότι παρά το ρετούς που έγινε πρόσφατα (με το logo να είναι ίδιο με του Έψιλον της Ελευθεροτυπίας) μετά βίας κάνει κυκλοφορίες πάνω από 30.000 φύλλα, παρά τις προσφορές.

Αυτή η κατάσταση επικρατούσε για πολλούς μήνες και έτσι εξηγείται η αναζήτηση αγοραστή από τον Φιλιππάκη. Ειδικά από την ώρα που το άλλο 50% της επιχείρησης (η οικογένεια Βαρδινογιάννη) αποφάσισε να αποχωρίσει. Από τον Μάρτη κιόλας είχαν ακουστεί σενάρια πώλησης στα οποία είχε μπλεχθεί και ο όμιλος ΑΝΤ1. Αν πράγματι είχαν βάση κανείς δεν εντυπωσιάζεται που δεν προχώρησε το θέμα μιας και η οικογένεια Κυριακού είχε προϊστορία με τον Φιλιππάκη. Είχε αγοράσει από αυτόν την Δάφνη Επικοινωνίες και αυτό που κυκλοφορεί στην πιάτσα είναι ότι δεν είχε μείνει καθόλου ικανοποιημένη από το «τοπίο» που βρήκε.

Τον Οκτώβριο έγινε γνωστό ότι ο Κυριακίδης (με την συνεργασία Λαυρεντιάδη) προχώρησε στην εξαγορά του ομίλου με τον Φιλιππάκη να αναλαμβάνει την θέση του διευθύνοντα συμβούλου αλλά και τον Χρήστο Μουλίνο να παραμένει στην θέση του γενικού διευθυντή της Espresso παρά το ότι λόγο θέσης φέρει και τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η εφημερίδα.

Αυτό όμως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι πως δύο μήνες μετά, πέραν του ότι συνεχίζεται η πολιτική περικοπών, το νέο αφεντικό δεν έχει φτιάξει ακόμα τα απαραίτητα χαρτιά στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ (πρώην ΤΣΕΠΕΑΘ) με τους εργαζόμενους στο ταμείο ασφάλισης να ψάχνουν να μάθουν το γιατί.

Posted in: media