Φαίνεται πως οι εποχές που οι γυναίκες γίνονταν αλοιφή για τον χρυσό κόκορα της γειτονιάς, δεν πέρασαν. Το «Μια Νύφη για το γιο μου» αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη καλά, τίμια και δακτυλομετρούμενα κορίτσια που ξέρουν από καλό λάδι, σεμέν και βυσσινάκι γλυκό.
Επίσης, υπάρχουν ως τις μέρες μας, πεθερές αχλαδοκώλες και ντάνες που την ακατάλληλη νύφη, τη σκίζουν σα χασέ άμα λάχει και κοριτσάκια που κουνιούνται θέλουν δέκα την ημέρα και εκατό την εβδομάδα {για πρωινό}.
Το ότι υπάρχουν «κόκορες» που η «μαμά» τους χαϊδεύει το μπουτάκι για να κοιμηθούν γλυκά – πατημένα τα 40 οι μαντραχαλαίοι – εννοείται.
Υπάρχουν. Και τους εντόπισε ο Alpha. Και τους έκανε… real life πρόγραμμα. Κι αν είναι αυτή η άποψη του καναλιού για την πάρτη μας, αναρωτιέμαι ποια έρευνα να τους βοήθησε να τη σχηματίσουν…
Εκτός κι αν οι άνθρωποι βασίστηκαν στα ολισθηρά κλισέ: οι πεθερές είναι πάντοτε σκοταδόψυχες, οι γιοι βγαίνουν από το ίδιο καλούπι βουτυροταϊσμένου πασάκα, μανάδες και γιοι προκύπτουν τεράστιες κατίνες, όταν συζητούν μόνοι και οι νύφες είναι πάντοτε κακόμοιρα πλάσματα που ζητούν αποκατάσταση με την ασφάλεια που παρέχει ένα καλό σκρίνιο και μια ικανή παρκετέζα.
Είναι δυνατόν;;;
http://www.mediablog.gr/archives/9993
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου